Είμαι ένα ξωτικό
ζω στο δάσος και κρατώ
παπαρούζα να φυσώ
θα μου πεις τι είναι αυτό,
αχ, που να σου εξηγώ.

Βαλ’ τη μύτη σου εδώ
στο χωνί το γελαστό
μυρωδιά φανταστική
παπαρούνα πορφυρή,
πάρε μια αναπνοή.

Κλείσε αν θέλεις τα αυτιά
θα φυσήξω δυνατά
καραμούζα από την άλλη
φασαρία κάνω μεγάλη
και τρελαίνονται οι μεγάλοι.

Φέρε πιο κοντά το στόμα
βρε δε νύχτωσε ακόμα
παπαρούζα άμα κρατάς
ξωτικό είσαι με μιας
και φυσάς, ξαναφυσάς.