Ξημέρωνε μια Κυριακή
μια Κυριακή θλιμμένη
σε φίλησα στερνή φορά
κι είδα να σβήνει η χαρά,
τον κόσμο να πεθαίνει.

Μες στα βαθιά χαράματα
χωρίσαμε με κλάματα.

Μαζί μας έκλαιγε η βροχή
στου χωρισμού την ώρα,
άφηνες πίσω μια ζωή
και μια καρδιά χωρίς πνοή
σαν φύλο μες στην μπόρα.

Μες στα βαθιά χαράματα
χωρίσαμε με κλάματα.