Στη νυχτιά τη σκοτεινή
η θλιμμένη μου φωνή
σε φωνάζει με καημό,
πόνο κι αναστεναγμό.

Ήταν χτύπημα βαρύ
απ’ τη μοίρα τη σκληρή
να χωρίσουν δυο καρδιές
και να κλαίω τις βραδιές.

Πως θ' αντέξω τον καημό στο σκληρό το χωρισμό,
κλαίω και σ’ αναζητώ, που να βρίσκεσαι ρωτώ.
Να πιστέψω δεν μπορώ πως δεν θα σε ξαναβρώ
για να πάψω να πονώ, για μια αγάπη να θρηνώ.

Με τα μάτια μου θολά
απ’ το δάκρυ που κυλά
βλέπω τ’ άστρα τ’ ουρανού
και σε φέρνω μες στο νου.

Άστρο ήσουνα κι εσύ
αχ αγάπη μου χρυσή
και τη δόλια μου καρδιά
φώτιζες κάθε βραδιά.

Πως θ' αντέξω τον καημό στο σκληρό το χωρισμό,
κλαίω και σ’ αναζητώ, που να βρίσκεσαι ρωτώ.
Να πιστέψω δεν μπορώ πως δεν θα σε ξαναβρώ
για να πάψω να πονώ, για μια αγάπη να θρηνώ.