Γύρω στις πέντε τα χαράματα,
πιωμένη μες στα κλάματα,
θυμήθηκες σε μένα να γυρίσεις.
Συγνώμη λες, μετάνιωσες
και όλα πίσω τ’ άφησες,
σε δίκασαν μου λες οι αναμνήσεις.
Από καιρό, έπαψα πια να συγχωρώ.

Όσες συγνώμες και να λες
όσα χαράματα κι αν κλαις
πώς θες να κλείσουν οι πληγές μου
έλα στη θέση μου και πες μου.
Χρόνο αν θα ‘δινες σε μας,
ώρα να πας.

Αργά σου λέω το σκέφτηκες
στα δύσκολα που βρέθηκες
μα θύμα σου δεν πρόκειται να γίνω.
Κι αν λες ότι μετάνιωσες
συγνώμη αλλά άργησες
σελίδα λάθος ήσουν και σε σβήνω,
ώρα να πας και μάθε πρώτα ν’ αγαπάς.

Όσες συγνώμες και να λες
όσα χαράματα κι αν κλαις
πώς θες να κλείσουν οι πληγές μου,
έλα στη θέση μου και πες μου.
Χρόνο αν θα ‘δινες σε μας,
ώρα να πας.