Κάθομαι μέσα στον κόσμο και ξεχνάω
ησυχία στα λεπτά ψάχνω να βρω,
μες της παύσης της σιωπής μας λαχταράω
κι εσύ τρως στη Δονούσα παγωτό.

Και με ρωτούν μα εγώ κοιτώ
που είσαι εσύ που μ' απαντούσες,
περιφρονούν κι εγώ ζητώ
που είσαι εσύ που με κρατούσες.

Στο παράθυρο μου φύλλα έρχονται
και πάνε και δυο βήματα αργότερα εγώ
ψάχνω να σε βρω μα πια δεν σε θυμάμαι
κι εσύ τρως στη Δονούσα παγωτό.

Και με ρωτούν μα εγώ κοιτώ
που είσαι εσύ που μ' απαντούσες,
περιφρονούν κι εγώ ζητώ
που είσαι εσύ που με κρατούσες.