Κατάρα δίνω σήμερα
σ' αυτή που μ' έχει κάψει,
μέρα και νύχτα στη ζωή
να τηνε δέρνει λύπη,
το δάκρυ από τα μάτια της
ποτέ να μην της λείπει.

Αχ, αχ,
κακούργα μαραζώνω
αχ, αχ,
να λιώσεις όπως λιώνω.

Να έχει πάντα συννεφιά
η άπονη καρδιά της,
να στερηθεί τη συντροφιά,
κάθε χαρά κι ελπίδα
και ότι αγαπήσει στη ζωή
να γίνει καταιγίδα.

Αχ, αχ,
κακούργα μαραζώνω
αχ, αχ,
να λιώσεις όπως λιώνω.