Να ’σουν εσύ ντελικανής κι εγώ κοπελιδάκι,
Να το ξαναπεράσομε τα’ αγάπης το σοκάκι.

Συχνογιαγέρνει η σκέψη μου στην εποχή τση νιότης
Και φέρνει μου αθιβολές τα’ αγάπης μου τση πρώτης.

Τα όνειρα τα’ αγάπης μας στον αργαλειό τα ’φαίνω,
Να μπερδαίνουν οι κλωστές και να τσι ξεμπερδαίνω.

Να βγαίνω στο μπαλκόνι μου, τσι βιόλες να ποτίζω
Κι εσύ σγουρός βασιλικός να σε βαγιοκλαδίζω.

Να λάμπει ο ήλιος στα βουνά η αγάπη στην καρδιά μου
Ν’ ανθίζουνε αμάλαγα ρόδα στον έρωτά μου.