Γιατί, μικρή μου, πέρασες με την αυγή ντυμένη
κι ήρθε μαζί σου η σκέψη μου και πίσω ποιος τη φέρνει.

Όντε περνάς με της αυγής το χρώμα στο φουστάνι
όλη τη μέρα τραγουδώ κι ο κόσμος δε με βάνει.