Μες τον κήπο, το πρωί,
έπαψε τ' αηδόνι,
τ' ουρανού το χιόνι
κόβει σαν γυαλί
κι ένα πέτρινο σκαλί,
πέτρινο γεφύρι,
λησμονιάς ποτήρι,
λησμονιάς φιλί.

Μες τα μάτια σου η νυχτιά,
μαύρο κυπαρίσσι,
έρημο ξωκλήσι,
πάντα σιωπηλό
και στο κύμα το πικρό
στέκει τσακισμένο
πλοίο κουρσεμένο,
η αγάπη στο γιαλό.

Κόκκινο τριαντάφυλλο,
κόκκινο ποτάμι,
στη ματιά σου φτάνει
δάκρυ σκοτεινό
και στο σπίτι το κλειστό,
τ' ανεμοδαρμένο,
τ' όνειρο γερμένο,
τ' όνειρο μισό.