Κυνηγάω το χρόνο που φεύγει μπροστά μου
βιάζομαι, τρέχω όμως πάντα βρίσκεται μπρος μου
Σαν ένας πίνακας που έμεινε στη μέση
σαν ένα όνειρο που χάθηκε στην σκέψη
Είν’ η αγάπη που φεύγει

Είναι το φως την αυγή που στην φύση κυλάει
Ένα πουλί με κοιτάει και χαμογελάει
Δεν είναι τίποτα που ξέρεις, που θυμάσαι
χαρά και πόνος σε χωρίζουν να φοβάσαι
Είν’ η αγάπη που τρέχει

Ταξιδεύω μαζί σου στου νου τις εκτάσεις
πρόσεξε μόνο την αγάπη μην χάσεις
Λίγο πιο πίσω από τη σκέψη είναι η γνώση
μην στηριχτείς στη λογική θα σε θαμπώσει
Είν’ η αγάπη που μένει