Όσα ορκίστηκα
Σκόνη στην πρώτη τη στροφή, δεν συντονίστηκα
Όσα ορκίστηκα
Πιάσαν γωνία στο μυαλό κι άλλα δανείστηκα
τα κύτταρά σου
στήνουν εστίες στο κορμί μου και μ’ αλλάζουνε
τα βήματά σου
νιώθω να φτάνουν ως εδώ και να διστάζουνε.

Είμαι καλά, αλλά, μου λείπεις
μου λείπεις κι είναι Κυριακή
Είμαι καλά, αλλά, μου λείπεις
ζω, αναπνέω κι ως εκεί.

Όσα φοβήθηκα
ήταν αλήθεια, σ’ άλλα σύννεφα κοιμήθηκα
όσα φοβήθηκα
πάνω μου ήρθαν μα ποτέ μου δεν σ’ αρνήθηκα
Σαν πόλη βιάζεσαι
στους διαδρόμους του μυαλού σου πάντα χάνεσαι
νύχτα σε χάιδεψε
γι αυτό και τίποτα από τότε δεν αισθάνεσαι.