Άνεμος
Πέλαγος
και στο κέντρο
η σιωπή
της βαθιάς σου
ύπαρξης
πάνω της
να πλαγιάζει
ο στεναγμός…

αν σου πουν
πως γεννήθηκε
από ανθρώπου στέγη
αν σου δείξουν
κάτω απ’ τη στέγη
εσένα
ν’ ανεβαίνεις
σαν άνεμος να τραγουδάς
μήτε πως λένε
ψέματα
να χαμογελάσεις…

το χορό σου
μες στην αιώρηση
για κάθε χείλι
άσε
συντροφιά…