Κι έσβηνε το δειλινό
ροζ-μωβ η θάλασσα
ροζ-μωβ ο ουρανός
κι ανάμεσα τους
ολόγιομο κι ολόχλωμο
ένα φεγγάρι αιωρούμενο
μόλις μετέωρο
ξεκρέμαστο
σχεδόν
να με κοιτά εκστατικά

Χαράματα τ’ άλλο πρωί
ολόγιομο κι ολόχλωμο
παράστεκε μες στην αυγή
μιαν ασημένια «καλημέρα»
να μου πει