Δε θα μετρήσουν πια τα ονόματα, μηδέ οι παρουσίες
των ανθρώπων
Ούτε θ’ ακούσουμε τραγούδια παρακαλετά να βγαίνουν
από τα ορυχεία των ψυχών
τούτον τον καιρό που ανατέλλουν οι βραδυές, καθάριες
σαν τη μέρα.
Μόνο εικόνες θα μοιράζουνε στους δρόμους, λεπτοκαμωμένα
χέρια θηλυκών
λυγαριές από πλαγιές βουνίσιες να δείχνουν πως, τα πασίγνωστα
μυστικά ήταν από παλιά,
η αλήθεια, η αλήθεια, η αλήθεια...