Ανθισμένες σιωπές στ’ όνειρό μου
Στις λέξεις σου σταλαγματιές δροσιάς
ανοίγουν την καταπακτή μου
Αισθήματα και κινδύνους
αναπνέω στον αέρα
Σε είδα στ’ αλήθεια;
Σ’ άγγιξα
έστω για μια στιγμή;
Επιστρέφω σ’ έναν κόσμο που γνωρίζω
Με κινήσεις δικές μου
τον διασχίζω
με κάτι σαν συντριβή
σαν ανακούφιση