Όπως κάποτε

Ένα καράβι

Αναμμένο

Βαθειά μέσα ατή νύχτα

Αγκυροβολεί ησυχάζοντας

Λικνίζεται απαλά

Στο ύψιλον δύο σκοτεινών δέντρων

Βαθειά μέσα στη νύχτα

Προστάζει

Την ψυχή σου

Να μιλήσει

Σαλεύει

Όπως το κύμα

Τη μνήμη του κορμιού…