Τόσο πολύ σ’ έχω ανάγκη,
είναι νομίζω φανερό.
Κι αν πληγωθώ, δε με πειράζει,
φταίω εγώ και για τους δυο.

Φταίω που σ’ έχω μάθει
ν’ αφήνεις μόνο στάχτη,
να μη με υπολογίζεις καν.
Φταίω γι’ αυτά και μόνο
που δίχως να θυμώνω
σ’ τα δίνω όλα δωρεάν.

Τόσο πολύ σ’ έχω λατρέψει,
σ’ το λέει κάθε μου φιλί.
Κι αν καρδιά με καταστρέψει,
είναι δική μου επιλογή.