Οι πρωινές ηλιαχτίδες,

ξεγλιστρούν βιαστικές

στο κατηφορικό μονοπάτι.

Ερωτοτροπούν με τους βράχους

τους δακρυσμένους

απ´ την αρμύρα.

Το φως αποκαλύπτεται

κι αφήνει να ξεχυθούν

όλα τα χρώματά του!

Κι εμείς

που πήγαμε να συλλέξουμε

τους πικρούς καρπούς

της καπαριάς,

αθέλητα ηδονοβλεψίες,

μείναμε άναυδοι

σ’ αυτή την Αποκάλυψη!

Αναρωτιόμασταν

Αν το φως ντύθηκε

τα χρώματά του,

ή γδύθηκε και μας άφησε

να απολαύσουμε

τη γύμνια του!

Λίγα λεπτά

κράτησε το όνειρο!

Οι ακτίνες

άλλαξαν πορεία

τα χρώματα χάθηκαν…

Κι εμείς γεμίσαμε το καλαθάκι

με κάπαρες και καπαρόφυλλα.

Και μείναμε με την πίκρα

που χάσαμε το φως!