Όσο κι αν πονώ για σε και κλαίγω
δε θα σου μιλήσω πια στο λέγω
γιατί έμαθα την Κυριακή το βράδυ Ι
που γυρνούσες μ’ άλλην μέσα στο σκοτάδι

Απ’ το χέρι της σφιχτοκρατούσες
τα χειλάκι της γλυκά φιλούσες
και της έλεγες πως θα την κάνεις ταίρι Ι
γιατί λάμπει στην καρδιά σου σαν αστέρι

Αφού την πονάς και την λατρεύεις
να την παντρευτείς μην την παιδεύεις
να την αγαπάς πολύ να την προσέχεις Ι
και με μένα πια φιλία να μην έχεις