Η Σάντρα ,
η λεβέντρα ,
η αφέντρα ,
μια χάντρα
σ' ένα σπίτι στη Φυλής ,
ένιωσε στα σαράντα ,
πως την πλήγωσαν τα πάντα
και είπε να γυρίσει τη σελίδα της ζωής.

Την ώρα που κατέβαινε τις σκάλες
την πάγωσαν τα λόγια μιας φωνής,
ναζάκια τέτοια θέλησαν
να μου τα κάνουν κι άλλες ,
μούτρα που τα χαράκωσα ,
δεν τα μπορεί κανείς.

Η Σάντρα ,
το αστέρι ,
τ'αγιοκέρι ,
μια μάντρα ό,τι βρεις,
ένιωσε στα σαράντα
πως την πνίγανε τα πάντα
σαν τ'αεράκι χάθηκε στον κόσμο της σιωπής.