Πετώ μια πέτρα
και μεγαλώνω
προτού να βρει τη γη.
Είμαι τα νιάτα,
είμαι τ’ ανέμου
το πρώτο του παιδί.

Στη Νάουσα κερνώ κρασί
στους δρόμους πατινάδες,
από τον Έβρο στα Χανιά,
αχ, να ’χα δυο Ελλάδες

Κρατάω κλωνάρι
γίνεται δέντρο
πριν πέσει η βροχή.
Είμαι ποτάμι
ξαναγεννιέμαι
κι ο τόπος μου η πηγή.

Στη Νάουσα κερνώ κρασί
στους δρόμους πατινάδες,
από τον Έβρο στα Χανιά,
αχ, να ’χα δυο Ελλάδες

Στη Νάουσα κερνώ κρασί
κι αρχίζουν οι ζουρνάδες,
από τον Έβρο στα Χανιά,
αχ, να ’χα δυο Ελλάδες