Το Κάβο Ντόρο πέρασες με θάλασσα αφρισμένη
σ’ ένα καράβι χάρτινο κρατήθηκες δεμένη.
Στο Κάιρο ήσουν άνεμος που φύσαγε τη σκόνη
στο Λίβανο ήσουν άρωμα με μέθαγες μ’ αφιόνι.
Στου Γιβραλτάρ το πέρασμα χάιδευες το κορμί μου
και στης Συρίας τον πόλεμο φωτιά μες στην ψυχή μου.

Σαν με ταξίδεψες κρυφά πέρα απ’ τη λογική μου
με πειρατή τον έρωτα κούρσεψες τη ζωή μου.
Πόσα ταξίδια έκανες μαζί μου δε θα μάθεις
αφού σου κράταγα κλειστό στο στόμα μου το χάρτη.

Έρωτα που ταξίδεψες στις θάλασσες του νου μου
καράβι χάρτινο ήσουνα, ψέμα του λογισμού μου.
Και από της Χίου τ’ αρώματα μαστίχι, μανταρίνι
στον Ινδικό βρεθήκαμε μια νύχτα με καμίνι.
Απ’ του νησιού μου τα στενά πέρασες με μπουγάζι
σαν βγήκες στο Σαρωνικό χάρτινο ήσουν καράβι.

Σαν με ταξίδεψες κρυφά πέρα απ’ τη λογική μου
με πειρατή τον έρωτα κούρσεψες τη ζωή μου.
Πόσα ταξίδια έκανες μαζί μου δε θα μάθεις
αφού σου κράταγα κλειστό στο στόμα μου το χάρτη.