Από φωτιά γίνεσαι πάγος
κι απ’ αμαρτία εκκλησιά.
Τη μια με διώχνεις σαν αλήτη
την άλλη μου ζητάς φιλιά.

Επίτηδες το κάνεις,
επίτηδες
πρώτα να με σκοτώνεις,
ύστερα να με κλαις.

Από βροχή γίνεσαι χιόνι
κι από γαλήνη χαλασμός.
Τη μια μαχαίρι που σκοτώνει
την άλλη έρωτας γλυκός.

Επίτηδες το κάνεις,
επίτηδες
πρώτα να με σκοτώνεις,
ύστερα να με κλαις.