Δυο λέξεις γράφω πάνω στο χαρτί
κι από μέσα μου σε βρίζω,
διάβασε το και θα μάθεις το γιατί
φεύγω κι όλα στα χαρίζω.

Δεν μπορώ με κρίσεις πανικού να ζήσω,
δεν μπορώ το ηλεκτροσόκ να συνηθίσω,
δεν μπορώ στο ίδιο λάθος να παραδοθώ
κι άκου τι θα σου πω.

Δε γουστάρω θύμα δικό σου να ‘μαι,
δε γουστάρω δίπλα σου να κοιμάμαι.
Κι αν υπάρχεις δε θέλω να θυμάμαι
στο ‘χα πει πως θα σε βλέπω και θα σε λυπάμαι.

Μη με ψάξεις, πουθενά δεν θα με βρεις
δεν μπορείς να με προλάβεις,
μα όταν κάποτε κι εσύ θα προδοθείς
τότε θα με καταλάβεις.

Δεν μπορώ με κρίσεις πανικού να ζήσω,
δεν μπορώ το ηλεκτροσόκ να συνηθίσω,
δεν μπορώ στο ίδιο λάθος να παραδοθώ
κι άκου τι θα σου πω.

Δε γουστάρω θύμα δικό σου να ‘μαι,
δε γουστάρω δίπλα σου να κοιμάμαι.
Κι αν υπάρχεις δε θέλω να θυμάμαι
στο ‘χα πει πως θα σε βλέπω και θα σε λυπάμαι.