Κάνεις πως δεν με γνωρίζεις
όποτε κι αν μ’ αντικρίζεις,
μα το ξέρω στη γωνία
όταν στρίβεις πως δακρύζεις.

Κι εσύ το ξέρεις,
το ξέρεις, το ξέρεις, το ξέρεις
σ’ ενδιαφέρω και μ’ ενδιαφέρεις.
Που ζούμε χώρια υποφέρω κι υποφέρεις
κι εσύ το ξέρεις,
το ξέρεις, το ξέρεις, το ξέρεις.

Κάνεις πως δεν με γνωρίζεις
και το βλέμμα αλλού γυρίζεις,
μα με τον εγωισμό σου
την καρδιά σου βασανίζεις.

Κι εσύ το ξέρεις,
το ξέρεις, το ξέρεις, το ξέρεις
σ’ ενδιαφέρω και μ’ ενδιαφέρεις.
Που ζούμε χώρια υποφέρω κι υποφέρεις
κι εσύ το ξέρεις,
το ξέρεις, το ξέρεις, το ξέρεις.