Μες στην παγκόσμια σύγχυση
δεν είμαι μπερδεμένος,
είναι από πεποίθηση
που πάω τσαλακωμένος.

Παίρνω, που λεν, την άγουσα
και όσο μου πάρει, όσο
αισθήματα που πάγωσαν
με δάκρυα να τα λιώσω.

Εις εαυτόν τα θαύματα
με πόνο και με κλάματα
για όσα παρατήσαμε
μέσα μας και σαπίσανε.

Μες στο παγκόσμιο μπάχαλο
δεν ψάχνω νέα παρτίδα.
Μάλλον αλλάζω δάσκαλο
να δω ξανά τι είδα.

Κι αν μοιάζει με ξενέρωμα
η προς τα μέσα βόλτα,
δικό μου το ξεθέωμα
μ’ όλον του τον ιδρώτα.

Εις εαυτόν τα θαύματα
με πόνο και με κλάματα
για όσα παρατήσαμε
μέσα μας και σαπίσανε.