Μέχρι χθες ντρεπόμουνα
και που σε σκεφτόμουνα,
τώρα να σ’ έχω μέρα νύχτα αγκαλιά.
Να σε πω και μάνα μου,
μάνα και νιρβάνα μου,
και να σου δώσω όσα δεν μου ’δωσες φιλιά.

Να ’μαι περήφανος για σένανε, Ελλάδα,
και να σε βλέπω για τη δόξα να τραβάς
και στους σκυλάδες να μη γίνομαι ζαλάδα
με τους αλήτες, τους αλήτες που γυρνάς.

Στα καλά καθούμενα
δίχως προηγούμενα
με αγκαλιάζεις και μου σκας ένα φιλί.
Και γαμώ την τρέλα μου,
έρωτά μου, γέλα μου,
μ’ είχες πετάξει τόσα χρόνια σαν σκυλί.

Να ’μαι περήφανος για σένανε, Ελλάδα,
και να σε βλέπω για τη δόξα να τραβάς
και στους σκυλάδες να μη γίνομαι ζαλάδα
με τους αλήτες, τους αλήτες που γυρνάς.