Περνούν σαν τρένα οι στιγμές
φυσάει και πάνε οι εποχές
και κάπου πάντα στην καρδιά
χαράζεται η λησμονιά.

Περνούν τα τρένα της ζωής
π' ανθρώποι μπήκαν κάθε λογής
και κάπου πάντα στην καρδιά
ο πόθος τους σε τυραννά.

Περνούν τα τρένα συνεχώς
βαγόνια άδεια, μαύρος καπνός
μα κάπου πάντα στην καρδιά
ένα βαγόνι κρύβει πολλά.

Περνούν τα τρένα θα το δεις
κι αν είσαι επάνω μην κατεβείς
και κάπου πάντα στην καρδιά
σ’ ένα βαγόνι η ζωή καρτερά.