Με πόνο στα στήθια στους δρόμους γυρνώ
τη μορφή σου γλυκιά μου ζητώ.
Σε πλήγωσα φως μου χωρίς να σκεφτώ
κι αν σ’ έχασα φταίω εγώ.

Χωρισμός, καημός και πόνος
τώρα που ‘χω μείνει μόνος
γίναν φίλοι και σπαράζουν μια φτωχή καρδιά,
λυπήσου με και γύρισε ξανά.

Γύρνα τώρα νωρίς, φως μου και μην αργείς
ίσως αύριο θα ‘ναι αργά.
Πεθαμένο με βρουν κι οι διαβάτες θα πουν
ποιος να φταίει για όλα αυτά.

Θλιμμένος βαδίζω και παραμιλώ
κάθε βήμα μου σέρνω αργό.
Στα μάτια μου τρέχει το δάκρυ καυτό
κι απ’ το νου μου δεν λείπεις λεπτό.

Χωρισμός, καημός και πόνος
τώρα που ‘χω μείνει μόνος
γίναν φίλοι και σπαράζουν μια φτωχή καρδιά,
λυπήσου με και γύρισε ξανά.

Γύρνα τώρα νωρίς, φως μου και μην αργείς
ίσως αύριο θα ‘ναι αργά.
Πεθαμένο με βρουν κι οι διαβάτες θα πουν
ποιος να φταίει για όλα αυτά.