Πόσο πονώ και καίγομαι
στα χέρια τα δικά σου κανένας δεν το ξέρει.
Εγώ μονάχα κι ο θεός
και η φτωχή καρδιά μου που τόσο υποφέρει.

Μα ευτυχώς κατάφερα
τον πόνο μου να πνίξω
και την καρδιά μου έπεισα
πως πρέπει να σ’ αφήσω.

Δεν σου ‘δωσα τον έρωτα
και την αγνή ψυχή μου για να τα τυραννήσεις.
Πίστευα ότι θα ‘νιωθες
πως δίνω τη ζωή μου και θα το εκτιμήσεις.

Μα ευτυχώς κατάφερα
τον πόνο μου να πνίξω
και την καρδιά μου έπεισα
πως πρέπει να σ’ αφήσω.