Στέφανα κιτρινισμένα
πεθαμένα σε μιαν άκρη,
χίλιες μέρες, χίλιες νύχτες
τα επότιζα με δάκρυ.

Τα στέφανα του γάμου μας
μου έγιναν μαρτύριο,
τα βλέπω σκονισμένα
και πίνω δηλητήριο.

Μιαν αγάπη μου θυμίζουν
σ’ άλλα περασμένα χρόνια
πριν του χωρισμού ο πόνος
στα μαλλιά μου φέρνει χιόνια.

Τα στέφανα του γάμου μας
μου έγιναν μαρτύριο,
τα βλέπω σκονισμένα
και πίνω δηλητήριο.

Στέφανα κιτρινισμένα
με γεμίζουνε με θλίψη
τώρα που ‘σαι μακριά μου
νιώθω πόσο μου ‘χεις λείψει.

Τα στέφανα του γάμου μας
μου έγιναν μαρτύριο,
τα βλέπω σκονισμένα
και πίνω δηλητήριο.