Άνεμος μοιραίος μακριά μου σε έχει πάρει
και έχω μείνει έξω από τα πλάνα του Θεού
μίκρυνε ο κόσμος αναπάντεχα για μένα
μες την καταιγίδα του καιρού.

Που να χωρέσω, που,
στο σπίτι ποιου καημού;

Δύο μέτρα ουρανός
από πάνω μου για φως
τόσο έμεινε για μένα
αφού έγινες καπνός.
Δύο μέτρα ουρανός.

Μάγος είναι ο χρόνος και όλα τα εξαφανίζει
κάνει την αγάπη ένα αγκάθι στην καρδιά
μίκρυνε ο κόσμος απ’ την άδικη φυγή σου
θρύψαλα η δύναμη μου πια.

Που να χωρέσω, που,
στο σπίτι ποιου καημού;

Δύο μέτρα ουρανός
από πάνω μου για φως
τόσο έμεινε για μένα
αφού έγινες καπνός.
Δύο μέτρα ουρανός.