Και τώρα τι
ποιος κλείνει τη πόρτα
κι αφήνει πίσω του σιωπή.
Ένα ανεξήγητο γιατί
που ηχεί σε μια άρρωστη κραυγή.

Μια απόφαση και αυτή
που με διχάζει μέσα σε μέρες μου κενές.
Στο μυαλό μου φαντάζει
μαζί σου σαν τις πιο όμορφες στιγμές.

Είσαι εσύ
ο λόγος που έμαθα να ερωτεύομαι,
ο λόγος που τις νύχτες τρελαίνομαι.
Είσαι εσύ
ο λόγος που τόσο καιρό παιδεύομαι.

Μα τώρα είναι αργά
η πόρτα πίσω έκλεισε και τη ζωή μου διέλυσε
μα όπως κάθε φορά λέω πως είμαι καλά.

Είσαι εσύ
ο λόγος που έμαθα να ερωτεύομαι,
ο λόγος που τις νύχτες τρελαίνομαι.
Είσαι εσύ
ο λόγος που τόσο καιρό παιδεύομαι.