Στο απέναντι μπαλκόνι
την μπουγάδα της απλώνει
μανταλάκι-μανταλάκι
στο μπλουτζίν και στο μπλουζάκι.

Και μετά κουβέντα πιάνει
με της γλάστρας το γεράνι
κι όπως γέρνει και λυγάει
η ζωή μοσχοβολάει.

Μανταλάκι-μανταλάκι
αν με κοίταζες λιγάκι
όλα θα ’τανε αλλιώς

Και δε θα ’μουν το καημένο
ρουχαλάκι ξεχασμένο
που το δέρνει ο καιρός.

Να την πάλι στο μπαλκόνι
με το σύρμα της μαλώνει
μανταλάκι-μανταλάκι
στο ρεβέρ και στο μπατζάκι.

Έπεσε ξανά στο βράδυ
κι ούτε φως ούτε σημάδι
κι έχω κάτω απ’ το σακάκι
μια καρδιά στο μανταλάκι.