Νυσταγμένο το φεγγάρι με κοιτάζει
με παρέα τη σκιά μου περπατώ.
Είναι ώρα που ακόμα δε χαράζει
και στους δρόμους ψάχνω να σε βρω.

Χίλιες καρδιές, χίλιες καρδιές
να είχα εγώ θα ‘τανε λίγες
για να χωρέσουν το μεγάλο μου καημό.
Χίλιες ψευτιές γίναν φωτιές
κι όλες τις νύχτες με τυραννάνε
δίχως να ‘χουν τελειωμό.

Τα αστέρια τρεμοσβήνουν σκορπισμένα
όπως τα φώτα σ’ ένα απλό ηλεκτρικό.
Τι να σκέφτεσαι εσύ τώρα για μένα
στην καρδιά σου ποιο να κρύβεις μυστικό.

Χίλιες καρδιές, χίλιες καρδιές
να είχα εγώ θα ‘τανε λίγες
για να χωρέσουν το μεγάλο μου καημό.
Χίλιες ψευτιές γίναν φωτιές
κι όλες τις νύχτες με τυραννάνε
δίχως να ‘χουν τελειωμό.