Μες στα σκοτάδια στα κρύα βράδια
οι αναμνήσεις με κυνηγάνε,
νιώθω στο σώμα δικά σου χάδια
τα δυο σου χείλη να με φυλάνε.

Τα μάτια ανοίγω, δυο δάκρυα πνίγω
να ‘ρχόσουν πάλι έστω για λίγο.
Να σου μιλήσω, να σε φιλήσω
στην αγκαλιά μου να σε κρατήσω.

Από το μυαλό μου δεν μπορώ
για να σε βγάλω
η καρδιά μου πάντα σε ζητά.
Πρόβλημα είναι αυτό που ζω
πολύ, πολύ μεγάλο
και ο χρόνος δύσκολα περνά.

Ένα ποτήρι στο χέρι παίρνω
ένα τσιγάρο στα χείλη φέρνω.
Τα μόνα όπλα να πολεμήσω
μα οι ψευδαισθήσεις γυρνάνε πίσω.

Τα μάτια ανοίγω, δυο δάκρυα πνίγω
να ‘ρχόσουν πάλι έστω για λίγο.
Να σου μιλήσω, να σε φιλήσω
στην αγκαλιά μου να σε κρατήσω.

Από το μυαλό μου δεν μπορώ
για να σε βγάλω
η καρδιά μου πάντα σε ζητά.
Πρόβλημα είναι αυτό που ζω
πολύ, πολύ μεγάλο
και ο χρόνος δύσκολα περνά.