Κρυφά χτυποκάρδια με βρίσκουν τα βράδια
κι εγώ δεν κοιμάμαι.
Αγάπες χαμένες στο νου μου φερμένες
και πόσα θυμάμαι.

Κι αναπολώ κι αναπολώ
μέχρι που φτάνει μεσονύχτι,
για όλα αυτά μελαγχολώ
κι ο πόνος με κρατάει ξενύχτη.

Κρυφά χτυποκάρδια με κάνουν τα βράδια
τρελό και ξενύχτη.
Αγάπες που φεύγουν φαντάσματα μένουν
στο άδειο μου σπίτι.

Κι αναπολώ κι αναπολώ
μέχρι που φτάνει μεσονύχτι,
για όλα αυτά μελαγχολώ
κι ο πόνος με κρατάει ξενύχτη.