Όσα χορτάρια έχει η γη
και φύλλα έχουν τα δέντρα
τόσα φλουριά καζάντισα
και τα ‘χω για τ’ εσένα.

Δεν το ‘ξερα λεβέντη μου
πως τα ‘χεις για τ’ εμένα
να γίνω γης να με πατάς
γεφύρι να περάσεις.

Να γίνω μια ασημόκουπα
να σε κερνώ να πίνεις,
εσύ να πίνεις το κρασί
κι εγώ να πλέκω μέσα.