Της γης οι δρόμοι γέμισαν φωνές
κι όλα τα τραίνα μπήκαν σε πορεία
κι εσύ τα μάτια μου κοιτάς και λες
πως κρύβουν μια βαθειά μελαγχολία.

Σ' αυτό τον κόσμο
που όλα μας τα παίρνει
είμαστε κι εμείς
κάπου χρεωμένοι.

Όσα μαζεύεις χρόνια κι αγαπάς
ένας αγέρας πάντα τα σκορπίζει
κι ύστερα κάθεσαι και με ρωτάς
τι τάχα το μυαλό μου βασανίζει.

Σ' αυτό τον κόσμο
που όλα μας τα παίρνει
είμαστε κι εμείς
κάπου χρεωμένοι.