Η πόρτα μου είναι κλειστή,
το σπίτι ραγισμένο,
εσύ περνάς από μακριά
κι ότι έχει μείνει στην καρδιά
το παίρνεις μαζεμένο.

Τα μάτια μου έχω κλειστά,
το βλέμμα σφραγισμένο,
να μη σε βλέπω που περνάς
κι αυτό το σπίτι να κοιτάς
σαν κάτι ξεχασμένο.

Η πόρτα μου είναι κλειστή,
το σπίτι ραγισμένο,
εσύ περνάς σαν τη βροχή
μα ότι μένει στη ψυχή
τ’ αφήνεις διψασμένο.