Η ζωή μου μια ζαριά
σ’ ένα καφενέ του δρόμου,
μπράβο σου παλικαριά
που ‘παιξες με τ’ όνειρο μου.

Κάνουν κύκλους τα φεγγάρια
κι όπως μέσα μου γερνάς
σαν πληγή που πάει να κλείσει
όλο με πονάς.

Κάνουν κύκλους τα φεγγάρια
κι εγώ πέτρωσα εδώ
και μονάχα στ’ όνειρο μου
ψάχνω να σε δω.

Η ζωή μου μια ζαριά,
μια ζαριά σ’ ένα μαχαίρι,
μπράβο σου παλικαριά
που μου μάτωσες το χέρι.

Κάνουν κύκλους τα φεγγάρια
κι όπως μέσα μου γερνάς
σαν πληγή που πάει να κλείσει
όλο με πονάς.

Κάνουν κύκλους τα φεγγάρια
κι εγώ πέτρωσα εδώ
και μονάχα στ’ όνειρο μου
ψάχνω να σε δω.