Σαν ένας θάνατος μικρός
απόψε η σιωπή σου
κι εγώ είμαι δίκοπος καημός
που μ’ ακονίζει συνεχώς
τ’ αδιάφορο φιλί σου.

Άρα ποιος φταίει απ’ τους δυο
χρόνια παλεύω για να βρω
και συνεχώς και συνεχώς
και συνεχώς αναρωτιέμαι
που ότι αγάπησα τ’ αρνιέμαι.

Σε μια αθάνατη πληγή
που άνοιξε και δεν κλείνει,
μέσα στης νύχτας τη στροφή
η προσμονή μου η κρυφή
με τρώει και με πίνει.

Άρα ποιος φταίει απ’ τους δυο
χρόνια παλεύω για να βρω
και συνεχώς και συνεχώς
και συνεχώς αναρωτιέμαι
που ότι αγάπησα τ’ αρνιέμαι.