Αυτό το βλέμμα το θλιμμένο
πόση αλήθεια έχει δει
και πόσο αίμα έχει αντέξει
μέχρι τη στεριά να βρει.

Απ’ τα δάκρυα των ανθρώπων
έχει η θάλασσα αλμύρα
κι είναι η δική τους μοίρα
πάντα μια καινούργια γη.

Και πίκρα που έχει, πίκρα που έχει
η ελπίδα που πεθαίνει μοναχή
και δεν αντέχει, άλλο ν’ αντέχει
μέχρι το δάκρυ ν’ ακουστεί.