Μέσα σ' ένα ψέμα που τη νύχτα μεγαλώνει
σαν αράχνη που τα πέπλα της απλώνει
κοιτάζω όλα γύρω μου και βλέπω τις σκιές
κι είναι ίδιες μ' όσες έβλεπα στον ύπνο μου προχθές.
Ψέματα τριγύρω μου και ψεύτικες στιγμές,
μα αποφεύγω όσο μπορώ τις απειλές
γιατί ξέρω πως αν φύγω θα 'ναι ψέμα,
θα 'ναι ψέμα και τα μάτια όταν είναι δακρυσμένα
αφού ψεύτικα σε θέλουν, αφού ψεύτικα αγαπούν
κι είναι ψέμα και η σκέψη τους όταν σε νοσταλγούν
και μου λέν' οι άλλοι πώς βλέπω την αλήθεια;
Θα μείνω τότε πίσω στης γιαγιάς τα παραμύθια
μα το κόκκινο σκοτάδι μου σαν αίμα
την αλήθεια πάντα κρύβει και με οδηγεί στο ψέμα.

Ψέματα!

Σε μια ψεύτικη αλήθεια στο σκοτάδι πώς να ζω;
Ψέματα!
Και το όνειρο φαντάζει πλέον τόσο μακρινό!

Ψέματα!

Σε μια ψεύτικη αλήθεια στο σκοτάδι πώς να ζω;
Ψέματα!
Και το όνειρο φαντάζει πλέον τόσο μακρινό!

Μέσα σ' ένα ψέμα που παντού με κυνηγά
βρέθηκα αιχμάλωτος για άλλη μια φορά
μια προσπάθεια ν' αποφύγω τις σκιές
σ' ένα χείμαρρο γεμάτο από κακοτοπιές
μ' οδηγεί σε άλλα μέρη που δεν ξέρουνε τους ψεύτες,
να κρατήσω την ψυχή μου μακριά από τους κλέφτες
κι έτσι γίνονται τα όνειρα αλήθεια
προσπερνώντας όσα φαίνονται αλήθεια
και το ψέμα μια ζωή δε μπορεί να σημαδεύει
και κανένας τώρα πια δε μπορεί να κοροϊδεύει,
νιώθω την ανάγκη να φύγω μακριά
φεύγω και κλείνω την πόρτα ερμητικά
μα το κόκκινο σκοτάδι μου σαν αίμα
την αλήθεια πάντα κρύβει και με οδηγεί στο ψέμα.

Ψέματα!

Σε μια ψεύτικη αλήθεια στο σκοτάδι πώς να ζω;
Ψέματα!
Και το όνειρο φαντάζει πλέον τόσο μακρινό!

Ψέματα!

Σε μια ψεύτικη αλήθεια στο σκοτάδι πώς να ζω;
Ψέματα!
Και το όνειρο φαντάζει πλέον τόσο μακρινό!