Ακούς μεσάνυχτα την πόρτα να χτυπάει
έστω για λίγο να σε δει παρακαλάει.
Το ξέρω αλήθεια πως αυτό σε βασανίζει
μα τώρα ήρθε η σειρά του να δακρύσει.

Ασ' τον να παραμιλάει,
ασ' τον λίγο να πονάει,
πληγωμένο να γυρνάει και παντού να σε ζητάει.
Ασ' τον να παρακαλάει
ασ' τον λίγο να πονάει
και για σένα μέρα νύχτα να ρωτάει.

Να ξέρεις άδικα κανείς δεν υποφέρει
αν πληγωθεί απ' της αγάπης το μαχαίρι.
Μα πως να κλείσουν οι πληγές με μια συγγνώμη
πως να ξεχάσεις ότι σε ματώνει ακόμη.

Ασ' τον να παραμιλάει,
ασ' τον λίγο να πονάει,
πληγωμένο να γυρνάει και παντού να σε ζητάει.
Ασ' τον να παρακαλάει
ασ' τον λίγο να πονάει
και για σένα μέρα νύχτα να ρωτάει.