Αν καταλάβαινες όλα θα 'ταν αλλιώτικα
μα εσύ δε ξεχωρίζεις αριθμούς από ποιότητα
και ίσως γιατί για αυτούς είσαι ένας αριθμός
αλλά αν είσαι αριθμός γιατί σου δώσανε ταυτότητα
η αξιοπρέπεια δεν εκλέγεται κερδίζεται
και απόψε τραγουδάω για οποίον δε χαρίζεται
αυτό εδώ είναι για αυτούς που δεν κοιμίζετε
γαμιούνται όλοι οι πρόθυμοι που πάτε και ψηφίζετε
και κάνουν το μυαλό κιμά το πνεύμα οινόπνευμα
φτιάχνουν μυαλά τυλιγμένα με συρματόπλεγμα
στις γειτονιές ο τζόγος κάνει πραξικόπημα
τίποτα δε συμβαίνει μάγκα όλα γίνονται σκόπιμα
και πίσω απ’ την τυφλή και κάτασπρη βιτρίνα τους
εσύ θα κυνηγάς το εύκολο το χρήμα τους
χιλιάδες έξυπνοι δε χορτάσαν την πείνα τους
και εσύ είσαι άλλος ένας βλάκας μέσα στην κομπίνα τους
μες στην κοινωνική απάθεια και αφέλεια
σφίγγει η μέγγενη δείχνοντας τη συντέλεια
εκεί που ξεδιψάει η ζωή για πολυτέλεια
κυλάνε τα νερά που οδηγούν στην υποτέλεια.

Μες στα νερά του Γάγγη όλα θολά
ψάξε ένα όνειρο να βρεις και να ποντάρεις πολλά
βρες έναν άνθρωπο να του μιλάς και να σου μιλά
γιατί μες τα νερά του Γάγγη είναι όλα σιωπηλά
μες τα νερά του Γάγγη όλα σκοτεινά
και μια γενιά σαν τον ληστή μέσα στο σπίτι του φονιά
αυτό σημαίνει μια γενιά μες τα σκουπίδια μουνιά
να 'πα να γαμηθείτε εγώ δε κολυμπάω στη βρωμιά.

Και ξεχειλίζει ο Γάγγης μέσα απ' τα τηλέφωνα
χωρίς να ξέρεις ποιου φωνή φέρουνε τα φερέφωνα
και όσοι σου μίλησαν για ομόνοια και συμπόνοια
τους πίστεψες και εκείνοι σε πάτησαν στην Χαιρώνεια
ό,τι σου δείχνει η οθόνη δεν είναι εκεί
και δε πιστεύω σε καμιά υπευθυνότητα εταιρική
σε αυτόν τον ποταμό τα θύματα μονάχα ακούν
πέντε κανάλια φωνάζουν και οι τράπεζες νομοθετούν
μπρος τα μικρόφωνα οι βλάκες ξεκατινιάζονται
γιατί δε μάθαν λέξη απ’ όσα δε διαβάζονται
με τους ρουφιάνους καλοσύνες δε χρειάζονται
στη χώρα που οι μπάτσοι κι οι φασίστες συνεργάζονται
και από ό,τι βλέπω τα παιδιά τουμπεκί
και αυτή η ζωή να μη πηγαίνει ούτε από δω μέχρι εκεί
μέσα σε πόλεις που μοιάζουν ψυχιατρική κλινική
και όλοι οι φίλοι σκορπισμένοι σε Ευρώπη κι Αμερική
και έτσι συντρίβονται οι κοινωνίες του τόπου
κάτω από τις ερπύστριες του πρέπει και του όπου
και ανάμεσα στην αστραπή και την βοή του κρότου
φαίνεται η στόφα του λαού και η παστά του ανθρώπου.

Μες στα νερά του Γάγγη όλα θολά
ψάξε ένα όνειρο να βρεις και να ποντάρεις πολλά
βρες έναν άνθρωπο να του μιλάς και να σου μιλά
γιατί μες τα νερά του Γάγγη είναι όλα σιωπηλά
μες τα νερά του Γάγγη όλα σκοτεινά
και μια γενιά σαν τον ληστή μέσα στο σπίτι του φονιά
αυτό σημαίνει μια γενιά μες τα σκουπίδια μουνιά
να 'πα να γαμηθείτε εγώ δε κολυμπάω στη βρωμιά.

Και πού να πας όταν σ' έχουν κλείσει στην συνήθεια;
Και πώς να αλλάξει η συνήθεια όταν έχει κακομάθει το εγώ σου;
Κι από τότε που 'φυγες, όλοι μιλάνε και ξαναμιλάνε
και πώς να τους καταλάβω όταν δεν μου λένε τίποτα;
Και πώς να νοιώσω αν δεν τους δω γυμνούς μπροστά μου,
σαν ανθρώπους με συναίσθημα και δάκρυ.
Με τους πόνους των καιρών στο χαμόγελο και στην αγκαλιά
να μην ξεχνάς να τις σηκώνεις κάθε βράδυ,
να βλέπουν μες στην έπαρσή τους ποιος κρατάει την τρίαινα στον βράχο
κι όταν θα πάψεις, τότε πέσε να σε δούνε κι οι φίλοι!