Μοναξιά
κι αυτό το βράδυ είμαι μόνη,
συντροφιά
μου κρατούν οι δικοί σου οι πόνοι.

Ζω με τη σκιά σου και πονώ
κι άμα δεν γυρίσεις θα χαθώ.
Μοναξιά τη δική σου απονιά.

Μοναξιά
κι αυτό το βράδυ ξενυχτάω,
συντροφιά
τις δικές σου αναμνήσεις κρατάω.

Ζω με τη σκιά σου και πονώ
κι άμα δεν γυρίσεις θα χαθώ.
Μοναξιά τη δική σου απονιά.