Δίνω ένα νόημα στο παράλογο
και καβαλάω ένα άσπρο άλογο
μα τουρτουρίζω.
Δίνω άλλη μια κι εξαφανίζομαι
αλλά στους κόπους δε χαρίζομαι
και σ´ αντικρίζω

Δυο πόρτες έχει η ζωή
τη μια διαβήκαν άλλοι
μα εκείνη που ‘μεινε κλειστή
είναι κι η πιο μεγάλη.

Κανείς δε πέφτει μες στα δίχτια μου
παίρνω στον ώμο τα ξενύχτια μου
και ξεκινάω.
Κι αν νικημένη υποκλίνομαι
δε βάζω όρους και σου δίνομαι
δεν σου ζητάω.

Δυο πόρτες έχει η ζωή
τη μια διαβήκαν άλλοι
μα εκείνη που ‘μεινε κλειστή
είναι κι η πιο μεγάλη.