Καράβι ήμουνα παλιά
τώρα βρόγχος και θηλιά στην αντηλιά,
Μάνα μου ρούχο κρεμεζί
Βύζαξα κόκκινο βυζί
κι ήπια κρασί αντί για γάλα,
πυξίδα εγώ σκαρί γερό
είχα την πύρινη την μπάλα.

Θάλασσα μου άνασσα
φύλαξα βαθειά μου εσένα.
Παναγιά Παντάνασσα
τα φιλιά τα 'χω ταγμένα σε σένα.

Αστέρι ήμουνα παλιά
και μ' έταζαν για βασιλιά στην αντηλιά.
Μα από τη σκάλα τη στενή
έπεσα στην Καισαριανή
φτωχό παιδί, τρελό χαμίνι
κι όπως αλλάζαν οι εποχές
έδωσα μια κι έσβησα μνήμη.

Θάλασσα μου άνασσα
φύλαξα βαθειά μου εσένα.
Παναγιά Παντάνασσα
τα φιλιά τα 'χω ταγμένα σε σένα.