Ήρθε στο σπίτι μου η Ειρήνη, όχι εκείνη η παγκόσμια
Η άλλη η εγκόσμια, Που είναι βαρκούλα στο λιμάνι
Δυόσμος, κανέλλα και γεράνι

Ήρθε στο σπίτι μου η Ειρήνη, άνοιξη, έρωτας και νιάτα
Μα τα δικά μου ήσαν φευγάτα, τα ‘χα στις φυλακές χαμένα
Στιγμή, στιγμή ντουφεκισμένα

Ήρθε στο σπίτι μου η Ειρήνη, πήρε μαζί της και τι Λένα
Φοβόταν φαίνεται από μένα, με πέρναγε για κάνα αλάνι
Μόρτη, αλήτη για τσογλάνι

Ήρθε στο σπίτι μου η Ειρήνη, και να ‘μαι νοερά στα χιόνια
Στα ματωμένα εκείνα χρόνια, αντάρτης τότες πληγωμένος
Σαν το σκυλί σε μια πλατεία πεταμένος

Ήρθε στο σπίτι μου η Ειρήνη, όχλος νε φτύνουν και με χλευάζουν
Προδότη, Βούλγαρε με κράζουν, κρατώ καλά κουράγιο κάνω
Για όσους με βρίζουν να πεθάνω

Ήρθε στο σπίτι μου η Ειρήνη, κι ματωμένη μας πορεία
Μια ξεχασμένη ιστορία, κι φίλοι μου κάτω απ’ το χώμα
Νε το παράπονο στο στόμα

Ήρθε στο σπίτι μου η Ειρήνη, αυτή που ‘ρχόταν στ’ όνειρο μου
Που ξόρκιζε το θάνατο μου, γέμιζε αγγέλους το κελί μου
Τώρα πως ξέφτισες καλή μου

Ήρθε στο σπίτι μου η Ειρήνη, κι γλάροι παίζουν με το κύμα
Βλέπω τη θάλασσα σαν μνήμα και που αλλού να βρω γαλήνη
Ήρθες και μου τα θύμισες Ειρήνη